Dawid i Goliat. Felieton Jakuba Jakubowskiego

W domu, który wspólnymi siłami, oddolnie i społecznie - bez funduszy i wynagrodzenia - szykujemy dla uchodźców z Ukrainy, znalazłem starą, pożółkłą karteczkę. Wyciętą z elementarza jakiegoś dziecka sprzed kilkudziesięciu lat. Pokolorowany obrazek przedstawia leżącego rycerza z mieczem sterczącym z jego klatki piersiowej. Na dole obrazka podpis: GOLIAT. Przypadek?
Wszyscy marzymy, żeby Dawid pokonał Goliata. Żeby Ukraina powstrzymała Rosję w jej imperialnych zapędach. Żeby rzeka ludzi, która płynie w stronę naszego kraju - setki tysięcy osób, których wojna wypędziła z domów - zatrzymała się, a uciekinierzy wrócili do siebie.
Szanse na to są małe, a plan Putina na potężny kryzys humanitarny w Europie rozwija się w najlepsze. A my "tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono". Jesteśmy naprawdę dobrzy w pomaganiu akcyjnym. Miniony tydzień to cudowny zryw, pospolite ruszenie, piękne akty dobroci i euforia empatii.

Teraz trzeba to przekuć w długofalowy model mądrego i stałego wsparcia potrzebujących. To będzie maraton, a nie sprint. Dlatego tak cenna jest każda zorganizowana forma pomocy. Prężnie działają samorządy - organizują systemowe wsparcie, dystrybucję dóbr, zakwaterowanie i wyżywienie.

Równie mocno cieszą małe inicjatywy - w prywatnych firmach, wśród sąsiadów i oddolne, społeczne próby organizowania przepływu informacji i wolontariatu. Jakkolwiek małe nie są te próby, doskonale uzupełniają pomoc rządową i samorządową. Pomoc rządowa i pozarządowa muszą działać równolegle, widzieć się, wspierać i uzupełniać.
W tym przypadku Goliat (samorząd) i Dawid (organizacje społeczne) nie mogą walczyć. Muszą ściśle i pięknie współpracować! Inaczej plan Putina się ziści i - bez jednego żołnierza na zachodzie - pogrąży całą Europę.

Jakub Jakubowski, samorządowiec, społecznik, animator kultury i grafik komputerowy

Inne felietony Jakuba Jakubowskiego