W Czemiernikach odnaleziono 5 Groszy Księstwa Warszawskiego, 1811 r.

Przekazujemy informację opublikowaną dzisiaj przez Lubelskiego Konserwatora Zabytków:

Badania archeologiczne na Rynku w Czemiernikach Od sierpnia do października 2022 r. przeprowadzone zostały badania archeologiczne na Rynku w Czemiernikach. Badania te poprzedziły inwestycję budowlaną związaną z odbudową dawnego budynku zajazdu, z przeznaczeniem na Centrum Kulturalno-Integracyjne. Czemierniki należą do jednych z najstarszych osad Lubelszczyzny. Posiadają średniowieczną metrykę i w XIII w. były już wsią parafialną. Po raz pierwszy zostały odnotowane w Spisach Świętopietrza z lat 1326 – 1327. Czemierniki uzyskały prawa miejskie w 1509 r. od króla Zygmunta Starego, dzięki staraniom Mikołaja Firleja, ówczesnego wojewody lubelskiego. Oprócz udokumentowanych historycznych dziejów, tereny wokół Czemiernik mogą się poszczycić imponującą przeszłością pradziejową.Wyżej wspomniane badania archeologiczne prowadzone były już jednak przy obiekcie – zajeździe, o metryce nowożytnej. Badania wykonane zostały przez Pracownię Badań i Nadzorów Archeologicznych z Lublina, pod kierownictwem pana Edmunda Mitrusa. Budynek badanego zajazdu powstał na miejscu dawnego drewnianego ratusza wybudowanego w pierwszej połowie XVII w. Ratusz został poważnie uszkodzony podczas dużego pożaru miasta w 1711 r. i rozebrany w przeciągu następnych lat. Nowy budynek postawiono na początku XIX w, już jako murowany, wraz z dobudowanymi kramicami. Usytuowany był w obrębie rynku, pomiędzy obecnymi ulicami „Rynek” i Radzyńską. Z treści inwentaryzacji sporządzonej w 1973 r. wynika, że był to parterowy, wolnostojący budynek, założony na rzucie prostokąta, o wymiarach 21,47 x 14,35 m. Jego środkowa część była podpiwniczona. Wejścia umieszczone były w ścianach północnej i południowej. Podczas badań, po usunięciu warstwy nawierzchni z trylinki betonowej i warstwy podsypki, natrafiono na relikty budynku głównego zajazdu składające się z fundamentów kamiennych i ceglano-kamiennych, częściowo poprzecinanych reliktami wieńca wzmacniającego (betonowego) z lat siedemdziesiątych XX w. oraz dobudówek - kramic funkcjonujących pierwotnie w północno-wschodniej części zajazdu. Wykopy wykonano etapowo, do warstwy pierwotnej składającej się ze zwięzłych frakcji gliniastych. Oprócz reliktów z zachowanym fragmentem posadzki ceglanej, zagruzowanego podpiwniczenia, pokrywającego się zasięgiem z zawartym w opracowaniu W. Koziejowskiego, natrafiono w części południowo-wschodniej inwestycji na trzy jamy o charakterze gospodarczym zawierające fragmenty ceramiki, monety i przedmioty metalowe (o chronologii nowożytnej). Mając na względzie fakt, iż część realizowanej inwestycji naruszy relikty tylko w niewielkich stopniu oraz biorąc pod uwagę stabilność podłoża niewymagającego zagęszczenia, postanowiono pozostałości dawnego fundamentowania zachować in situ. Wyniki badań są w trakcie opracowania. Foto z badań: P. Zieniuk (WUOZ D/Biała Podlaska), E. Mitrus (PBiNA) Foto archiwalne: W. Koziejowski i W. Głodzik