Mechanizm władzy. Felieton Adama Świcia

Swoją pozycję buduje powoli i różnymi metodami. Tych, co stoją mu na drodze, ośmiesza, marginalizuje albo usuwa. Obserwuje reakcje i kalkuluje, na ile w danym momencie może sobie pozwolić. Powoli przesuwa granice, wykorzystując słabość i niezdecydowanie otoczenia. Dotyczy to zarówno jego przeciwników, jak i sojuszników. W końcu jest już za późno i ci spośród nich, którzy mogliby go zatrzymać, boją się zareagować w jakikolwiek sposób. Nawet jeśli wiedzą, że sami przez to w dłuższej perspektywie stracą. Idą w zaparte.

Jego naturalne środowisko to wojna. Nie walczy tylko z tymi, którzy mu przyklaskują i głośno chwalą – ze strachu, konformizmu, dla interesu, dla świętego spokoju.

Władza deprawuje. Władza absolutna deprawuje absolutnie. Człowiek, niestety, bywa zdolny do wszystkiego, tylko trzeba dać mu szansę. Choćby właśnie nieco władzy. Na początek wystarczy bardzo niewiele, ot, tyle, ile brudu za paznokciem. Jeśli do tego dojdą jeszcze egoizm, przekonanie o własnej nieomylności, arogancja i buta, pozbawiona różnego rodzaju rozterek pewność siebie, talent do manipulowania ludźmi i kłamstwa – mamy glebę, na której może wyrosnąć wszystko. Na przykład Władimir Władimirowicz Putin.


Adam Świć

Inne felietony Adama Świcia