Migawki. Felieton Adama Świcia

Felieton Adama Świcia
Najpierw burmistrz pozywa radną, potem radna pozywa burmistrza. Co to wszystko ma wspólnego z ideami samorządności...?

Wieczorami słychać je najlepiej. NATO-wskie samoloty patrolujące niebo nad naszymi głowami. Już powoli się do tego przyzwyczajamy.


Kiedy zaczyna się wiosna, zawsze, no zawsze!, świat nabiera sensu. Jak za przysłowiowym dotknięciem przysłowiowej czarodziejskiej różdżki - wszystko zmienia się na lepsze. Wystarczy słońce, trawa i liście. Działa to, nie przymierzając, jak partyjna legitymacja, która z każdego młota i beztalencia robiła kiedyś (i czasem robi też dzisiaj) dobrego, godnego zaufania fachowca.

W tym roku wiosna będzie chyba raczej mokra i chłodna, ale takie wiosny też mają swoją wartość. Przeciągają w czasie wszystko to, co najlepsze, wydłużają zielenienie liści i kwitnienie kwiatów, zapachy i ptasie koncerty. Dzielą najsmaczniejsze dania roku na małe porcyjki, którymi nie można się nażreć, ale je powolutku smakować, doceniać, oswajać...
Książniczki. Mimo że są w mieście już ładnych parę lat, ciągle się dziwię, jak można było kiedyś żyć bez tego wynalazku. Bo to jest jednak genialny patent.
Często coś z nich biorę, jeszcze częściej zostawiam. Zawsze zaglądam. Czasami trafia się coś naprawdę wyjątkowego, ale ważniejsze jest to, że możesz sobie z czystym sumieniem oczyścić półki ze złogów. Bo wyrzucanie książek na śmietnik to jednak zbrodnia, jednak zbrodnia...
Bywa, że znajduje się w nich nie książki, ale różne przedziwne rzeczy, ot na przykład długie, pisane drżącą ręką, poematy bezskutecznie ostrzegające świat przed masońsko-żydowskim spiskiem...

Spod niszczejącego asfaltu, w różnych punktach miasta, wygląda coraz więcej kocich łbów. To nie asfaltowe dywaniki, ale ten bruk – okropnie niewygodny i okropnie niezniszczalny – to jest cała prawda o tym miasteczku...


Inne felietony Adama Świcia  ( znajdziesz tutaj)