Uśmiech i gaz przy Parkowej. Felieton Jakuba Jakubowskiego

Trwają ferie. Zaraz po ogłoszeniu programu zajęć dla dzieci w Młodzieżowym Centrum Kultury w Suchowoli, miejsca się wyczerpały.
Na co dzień posyłam tam swoje dzieci na zajęcia taneczne i rękodzieło. Nie dziwi mnie, że zapełnienie list trwało tylko chwilę. Podobnie było w większości ośrodków kultury i świetlic finansowanych przez samorząd. Grupy zbierały się szybko, szczególnie jeśli za zajęcia nie trzeba płacić.
Kiedy dzieci nie idą do szkoły, rodzice mają je dzięki temu na kilka godzin z głowy. Swoją ofertę na ferie przygotowały też różne stowarzyszenia, w tym radzyński Ósmy Kolor Tęczy. W swojej siedzibie przy ulicy Parkowej goszczą codziennie kilkunastu podopiecznych – starszych i młodszych niepełnosprawnych, dzieci z różnymi stopniami autyzmu i zespołem Downa.
Swoje działania opierają na wolontariacie. Nie mają etatowych pracowników, nie mają pieniędzy na zatrudnienie instruktorów. Ale codziennie coś się dzieje. Codziennie są napoje i coś do jedzenia. Codziennie ktoś o czymś opowiada, dzieli się cząstką siebie. I mnie też przypadła w udziale taka okazja.
Razem ze swoimi bliskimi odważyłem się podzielić naszymi muzycznymi eksperymentami. Była kalimba (o której już tu pisałem), były też ukulele – małe czterostrunowe gitarki, które w nauce i zabawie są znacznie bardziej przystępne od klasycznej, sześciostrunowej gitary. Było wspólne śpiewanie po polsku i angielsku. Było wybijanie rytmu, były uśmiechy i oklaski.
Niestety styczniowy rachunek za gaz, którym stowarzyszenie ogrzewa swą siedzibę, wyniósł ponad 3600 złotych. Dla porównania rok wcześniej było to jedynie 600 złotych. Szkoda, że tych rachunków nie można zapłacić uśmiechami. Przyszłe ferie i zajęcia nie stałyby pod znakiem zapytania.

Jakub Jakubowski

Zobacz również: Inne felietony Jakuba Jakubowskiego