W pasiece u Starego Trutnia
Kazimierza Brudkowskiego i jego ksywkę "Stary Truteń" znają wszyscy w środowisku lubelskich pszczelarzy. Całe życie pracował w Jednostce Wojskowej, ale nigdy nie porzucił swojej wielkiej pasji, zrodzonej już w dzieciństwie.
Mieszkaliśmy w Wohyniu
- wspomina. Sąsiad Więcek miał małą pasiekę, której zawsze mu zazdrościłem. Pachniała miodem i dźwięczała od brzęczenia pszczół. Wiedziałem, że kiedy dorosnę, będę miał więcej uli niż sąsiad.
Rekiny w stawie
Kiedy wraz z żoną Otylią postanowili kupić działkę w Plancie postawił dwa ule. Teraz ma ich ponad 60, a w czasach kiedy zdrowie było nieco lepsze, stało ich 130. Od początku kwietnia do końca października fruwa nad jego pasieką milion pszczół. Ściany jego działkowego domu zawieszone są dyplomami, podziękowaniami, fotografiami z ważnymi osobistościami, które pojawiają się tu, by zobaczyć królestwo natury i pszczół.
A zaskoczenie wywołuje nie tylko 60 uli. To pełna oferta dla zbratania się z naturą. W miarę upływu lat przybywało przedmiotów i atrakcji na posesji. Dzisiaj wchodzących wita ogromna, drewniana figura św. Ambrożego, patrona pszczelarzy. Przy bramie wjazdowej stoi kiosk, a w nim wystawa prac rysunkowych z dziecięcego konkursu plastycznego "Pszczoła to skarb", na półkach figurki z wosku. Zaraz za kioskiem, skręcamy na kolorową kładkę, która prowadzi przez zarybioną przydomową sadzawkę. Kiedy przyjeżdżają dzieciaki, Kazimierz załącza fontannę, którą zrobił z myślą o nich, pozwala karmić ryby, a nawet łowić na wędkę rekiny ( z plastiku). Zaraz za wodnymi atrakcjami jest plac, na którym króluje niedźwiadek, schowany w gawrze, w starym pniu drzewa. Każdy kto tu wchodzi powinien uścisnąć jego łapę, by łaskawie zezwolił na pokosztowanie miodu.
Muzealnicy zazdroszczą
W starej oborze czeka na odwiedziny Izba Pamięci, a w niej wystawa starych sprzętów używanych na wsi pt. "To wyszło z użycia za naszego życia".
Kiedy przyjechali tu pracownicy Muzeum Regionalnego z Kraśnika powiedzieli z rozżaleniem, że mam rzeczy, których oni nie mają
- mówi z dumą pan Kazimierz.
Skarby pasieki zostały szybko zauważone przez Lokalną Grupę Działania Zapiecek, która opracowała Questing U Starego Trutnia, czyli szlak turystyczny z myślą o dzieciach, polegający na odkrywaniu "dziedzictwa miejsca". To turystyka z zagadkami, polegająca na wypełnianiu różnych zadań na terenie pasieki.
Kto nie czuje przyrody, nie będzie się tym zajmował. Żeby to wszystko zrobić, utrzymać, pielęgnować, karmić, to jest tyle roboty, że "o tak"
- wymownym gestem pokazuje Kazimierz.
Żona już nie ma tyle zdrowia co dawniej, nasze dzieci podorastały i wyfrunęły z gniazda jak ptaszki, zostałem sam na placu bitwy
- dodaje. Ale gdy widzi się go na tle całych ścian zapełnionych podziękowaniami, dyplomami i fotografiami, nie widać chęci rezygnacji. Co więcej, na środku pokoju, wśród licznych pojemników z miodem, stoi drewniana figura mężczyzny. Kazimierz przynosi kaszkiet kolejarza, wkłada mu na głowę i mówi:
Mam już kilka rzeczy, ale chciałbym skompletować stary mundur strażaka, kolejarza, górnika. Chcę postawić chłopów z drewna, odzianych w te mundury w mojej Izbie.
Poza tym, uwielbia miód. Najbardziej wielokwiatowy. Twierdzi, że jeszcze mu się nie przejadł, a trzeba przyznać, że pochłania go w imponujących ilościach.
Oooo...żeby ludzie tak lubili miód jak ja, pszczelarzy byłoby pięć razy tyle i nikt by się nie martwił, że pszczoły giną, bo by o nie dbali
- przekonuje. I niech tak zostanie jak najdłużej, bo takiego pasjonata, hodowcy i znawcy przedmiotu ze świecą, i to woskową, szukać.