- We wtorek, 8 października, przed godziną 14 pod moją bramę podjechał samochód. Wysiedli z niego trzej mężczyźni i zaczęli rozmawiać z moim synem, który akurat był u mnie i pomagał przy jesiennych porządkach w ogrodzie. Ja w tym czasie przycinałam winogron. Syn nie mieszka ze mną od lat. Od 2011 roku nie jest u mnie zameldowany. Mieszka ze swoją partnerką w Radzyniu. Ja nawet nie wiem dokładnie gdzie. Od czasu do czasu, na moją prośbę, przyjeżdża i mi pomaga w cięższych pracach. Ja mam 69 lat. Jestem po zawale i wylewie, i mieszkam z 88-letnią mamą – opowiada Alicja Wojnowska.
Przewróciła się na fotel
- Syn wpuścił ich na podwórko i powiedział, żeby zaczekali, a on pójdzie na chwilę do domu i umyje ręce. Kiedy wszedł do domu, wtedy oni wtargnęli za nim. Po chwili mama zaczęła mnie wołać, żebym szybko przyszła. Kiedy weszłam, jeden z mężczyzn trzymał mój laptop i mój telefon. Ja chciałam wyrwać mu telefon, a on mnie pchnął, aż przewróciłam się na stojący obok fotel. Zaczęło brakować mi tchu. Syn podał mi inhalator, bo nie mogłam nic powiedzieć. Po chwili mi przeszło i powiedziałam "zostaw złodzieju ten telefon", a on na to, że ma postanowienie i rzucił na ławę złożoną na pół kartkę papieru. Wtedy zapytałam, co ja wam zrobiłam, że napadacie na mnie w biały dzień i kradniecie rzeczy? Nie wiedziałam, że to są policjanci, bo żaden z nich nic takiego nie powiedział i nie pokazał żadnego dokumentu. Żaden z nich nie pokazał mi też legitymacji policyjnej – relacjonuje Pani Alicja.
(…)
Więcej w elektronicznym (CZYTAJ TUTAJ) i papierowym wydaniu Wspólnoty (dostępnym w punktach sprzedaży).
