Zakres odpowiedzialności lekarzy i placówek medycznych
Zgodnie z polskim prawem, pacjent może zgłosić swoje roszczenia zarówno do placówki medycznej, jak i bezpośrednio do lekarza wykonującego świadczenie. Odpowiedzialność tych podmiotów jest solidarna -- pacjent może jednocześnie dochodzić swoich praw od obu stron. Wynika to z przepisów Ustawy o działalności leczniczej z dnia 15 kwietnia 2011 r. Placówka oraz lekarz mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności wspólnie, nawet jeśli obowiązują między nimi odrębne ustalenia dotyczące zakresu obowiązków czy odpowiedzialności.
Art. 430 Kodeksu cywilnego stanowi, że placówka medyczna odpowiada za szkody wyrządzone pacjentowi przez osoby działające na jej zlecenie i pod jej kierownictwem. Oznacza to, że placówka nie może zrzec się popełnione przez zatrudnionych lekarzy, nawet jeśli w umowach zawarto zapisy wyłączające odpowiedzialność lekarza. W praktyce, niezależnie od treści takich umów, pacjent ma prawo domagać się odszkodowania od placówki.
Kiedy powstaje odpowiedzialność cywilna za wyrządzoną szkodę?
Podstawą odpowiedzialności cywilnej lekarza lub placówki medycznej wobec pacjenta jest wyrządzenie szkody na skutek błędu lub zaniedbania. Zgodnie z art. 415 Kodeksu cywilnego, aby mówić o odpowiedzialności, muszą zostać spełnione trzy przesłanki - pacjent musi rzeczywiście ponieść szkodę, musi być możliwe wykazanie winy placówki lub lekarza, a szkoda musi wynikać z działania lub zaniechania podmiotu medycznego. Dopiero spełnienie tych warunków otwiera pacjentowi drogę do dochodzenia roszczeń.
Nie każde roszczenie pacjenta musi być jednak zasadne. Zdarzają się sytuacje, gdy pacjent faktycznie ponosi szkodę, lecz jej przyczyną nie jest błąd lub zaniedbanie ze strony lekarza. Może się również zdarzyć, że mimo popełnienia błędu przez lekarza, pacjent nie doznaje żadnej realnej szkody, wykluczając możliwość wystąpienia o odszkodowanie.
Sytuacje wyłączające odpowiedzialność lekarza lub placówki
W praktyce medycznej istnieją przypadki, gdy lekarz lub placówka nie ponoszą odpowiedzialności za niepomyślne wyniki leczenia. Podstawą wyłączenia odpowiedzialności jest fakt, że działania podjęte przez lekarza były zgodne z aktualną wiedzą medyczną oraz standardami postępowania. Jeżeli lekarz wykonał swoje obowiązki prawidłowo, zgodnie z obowiązującymi procedurami, a mimo to leczenie nie przyniosło oczekiwanych efektów, nie można mu przypisać winy.
Szczególnie istotnym elementem wyłączającym odpowiedzialność lekarza, jest uzyskanie zgody pacjenta na wykonanie zabiegu lub leczenie. Zgoda ta musi być wyrażona świadomie. Oznacza to, że pacjent przed podjęciem decyzji musi być dokładnie poinformowany o wszystkich możliwych konsekwencjach i ryzyku związanym z leczeniem. Lekarz powinien zadbać o to, aby pacjent rozumiał treść zgody przed jej podpisaniem. Brak świadomej zgody pacjenta może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi dla placówki.
Jednak nawet w przypadku uzyskania zgody pacjenta, lekarz nie jest zwolniony z odpowiedzialności, jeśli jego działania miały charakter czynu niedozwolonego. Dotyczy to na przykład sytuacji, gdy doszło do rażącego naruszenia obowiązujących procedur lub zasad etyki lekarskiej.
Reakcja na skargi pacjentów
Otrzymanie skargi od pacjenta może wywołać stres zarówno u lekarza, jak i zarządu placówki medycznej. Ważne jednak, aby podejść do sytuacji spokojnie i metodycznie. Pierwszym krokiem jest dokładna analiza treści skargi oraz wezwania do zapłaty. Nie każde roszczenie pacjenta musi być zasadne, dlatego ważne jest rzetelne przeanalizowanie całej sprawy.
W przypadku otrzymania skargi zaleca się przede wszystkim zgromadzenie pełnej dokumentacji medycznej dotyczącej sprawy oraz zebranie wszystkich dostępnych dowodów -- w tym opinii personelu i ewentualnych świadków. Warto również niezwłocznie poinformować ubezpieczyciela o zaistniałej sytuacji, zwłaszcza jeśli placówka posiada polisę obejmującą odpowiedzialność cywilną. W przypadku poważnych skarg warto rozważyć też konsultację prawną z ekspertami w dziedzinie prawa medycznego. może pomóc w analizie sytuacji, zabezpieczeniu interesów placówki i lekarza oraz prowadzeniu ewentualnej obrony przed roszczeniami pacjentów.
Kolejnym krokiem powinno być przekazanie pacjentowi numeru polisy ubezpieczeniowej, umożliwiającego mu kontakt z ubezpieczycielem. Rzetelne podejście do analizy skargi oraz udokumentowanie przebiegu leczenia są istotne, aby skutecznie bronić się przed ewentualnymi roszczeniami pacjenta. Warto również rozważyć konsultację prawną, zwłaszcza jeśli sprawa dotyczy poważnych zarzutów.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.