Zmarł Grzegorz Grzesiak. Kochał Bieszczady, motocykle, żeglarstwo

W mszy pogrzebowej odprawionej 16 lipca w radzyńskim Sanktuarium MBNP uczestniczyły setki osób. Pod kościołem szpaler motocykli ustawili jego koledzy, z którymi prawie całe życie jeździł na zloty motorowe, którym reperował maszyny, bo znał się na tym jak mało kto. To oni otwierali kondukt pogrzebowy na cmentarz komunalny, gdzie spoczął Grzegorz.

Odszedł mój przyjaciel

– To był dobry człowiek, ciekawy świata, koleżeński, uczynny dla ludzi. Potrafił z nimi żyć i pracować. To, że przyszło tak dużo ludzi na jego pogrzeb dowodzi, że był szanowany. Przyszli pracownicy szpitala, dla których był kierownikiem działu technicznego, nasze pokolenie, znajomi, koledzy, przyjaciele – mówi przyjaciel zmarłego Romek Belniak.

I wspomina:

- Grzesiek całe życie był bardzo aktywny, miał wiele pasji. Motory, żeglarstwo, świetnie pływał, świetnie znał się na mechanice. Ukończył Politechnikę w Białymstoku, w swoim garażu miał warsztat, naprawiał motocykle, u niego można było wyszperać jakieś żelastwo, części, znał się na tym. Przyjeżdżali do niego ludzie i prosili o pomoc. A wiedzę trzeba było mieć, bo Grzesiek uwielbiał stare, zabytkowe motory. Nie mogę wprost uwierzyć, że już go nie ma. To strasznie smutne – dodaje. 

Był zakochany w BMW

– Grześka pamiętam od zawsze. Był niemal równolatkiem mojego męża Radka, jeszcze w liceum jeździliśmy często w weekendy do Białki Parczewskiej całą ekipą. Potem były dłuższe wypady. Chyba wszystkie drogi zjeździł motorem w Bieszczadach, które uwielbiał – wspomina Gośka Rożen.

Mówi o jego wybranej marce, którą uważał za najbardziej doskonałą na świecie. – Całe życie był zakochany w BMW. Z młodych lat pamiętam go jeszcze na zabytkowym BMW R 35,  "Osiołku". Zawsze miał zabytki, ale jeździł potem na znacznie wygodniejszym BMW GS. Nie opuszczał jednak zlotów i rajdów zabytkowych motocykli. To było dla niego święto – wspomina.