„Czy w radzyńskim parku są wrony?" - relacja ze spotkania z cyklu „Zakorzenione"

W dyskusji z uczestnikami spotkania próbowaliśmy się zastanowić nad sensem i potrzebą przeganiania ptaków. Czy stosowanie siatek na drzewach, w których powoli konają zwierzęta, jest mądrym rozwiązaniem? Czy zrzucanie gniazd w okresie lęgowym, gdy zwierzęta są hormonalnie nabuzowane, to dobry pomysł? Czy wreszcie sprowadzenie sokolników z sokołami wędrownymi czy jastrzębiami gołębiarzami to idealny sposób na rozwiązanie sytuacji? A może w ten sposób rozproszymy ptaki na kilka mini kolonii w kilka innych miejsc?

Wniosek z debaty brzmiał, że nie ma idealnego rozwiązania. Jednak najlepszym wydaje się zastosowanie metody kombinowanej. Trzeba pamiętać, że w takich sytuacjach zawsze dobrą praktyką jest stosowanie różnych sposobów kompensacji, np. ustawianie skrzynek lęgowych – podkreśla Anna Jakubiuk-Matczak, która razem z Natalią Granoszewską i Klaudią Szczygielską koordynowała organizację spotkania. „Ireneusz jest skarbnicą wiedzy, pasjonatem, który niezwykle ciekawie opowiada o współżyciu ludzi i zwierząt w tej samej przestrzeni" – podkreśla Natalia Granoszewska. „Bardzo podobała mi się konkluzja, że wszystko można ustalić przy rozmowach łącząc interesy wszystkich stron, a natura jest interesem nas wszystkich. Czekam na wiosnę i spacer z Irkiem celem poszukiwania cudów natury naszego regionu". „Często spaceruję po radzyńskim parku, i zawsze miałam jedno pytanie, dlaczego tu jest tyle wron? Dzięki spotkaniu z Irkiem – wiem, że to nie są wrony.

Zaangażowanie z jakim opowiadał o ptakach i ich zwyczajach – sprawiło, że nie mogłam przestać słuchać! Świetny człowiek w pełni oddany swojej pasji!" – dodaje Klaudia Szczygielska. Sam Ireneusz Kaługa napisał po spotkaniu: „Mieszkacie w pięknym i zasługującym na bliższe poznanie miejscu, a radzyński park jest z pewnością miejscem występowania wielu ciekawych gatunków. Trzeba tylko otworzyć oczy i patrzeć..." - relacjonuje spotkanie Anna Małoszewska