Dokarmianie musi mieć charakter racjonalny. Oznacza to stworzenie takiej bazy żerowej dla zwierząt, by w okresie typowej dla naszych warunków atmosferycznych zimy wykładanie karmy sztucznej stanowiło tylko niezbędny dodatek. Należy pamiętać o zasadzie, że proces ten powinien być prowadzony w taki sposób, aby uniknąć koncentracji zwierzyny oraz zmusić ją do przemieszczania się. Jest to wskazane ze względów zdrowotnych.
W Nadleśnictwie Radzyń Podlaski co roku wykłada się kilka tysięcy tzw. drzew ogryzowych, których kora stanowi naturalną bazę pokarmową. Ulubionym gatunkiem dla zwierzyny płowej jest osika. Takie działanie pozwala ograniczyć szkody wyrządzane przez zwierzęta młodym zdrowym drzewkom, które bywają chętnie spałowane, czyli ogryzane przez zwierzęta, np. jelenie, łosie, daniele. Dodatkowo podczas prac leśnych pozostawia się niektóre ścięte drzewa lub ich części do spałowania.
W celu zminimalizowania szkód w uprawach rolnych myśliwi i leśnicy na terenie radzyńskich obwodów łowieckich uprawiają blisko 30 ha poletek łowieckich, z których zwierzyna może swobodnie korzystać.
W miejscach ograniczonego dostępu do wody ważne jest wykładnie karmy soczystej oraz treściwej takiej jak np. marchew, buraki, jabłka, kapusta, ziemniaki. Pozwala ona uchronić zwierzęta przed niedostatkiem wody. Taką karmę podaje się najczęściej w korytkach ustawionych przy paśnikach. W razie potrzeby razem z karmą można podawać zwierzętom leki zwalczające pasożyty wewnętrzne. W poprzednim roku łowieckim myśliwi i leśnicy na terenie nadleśnictwa Radzyń Podlaski wyłożyli 161 ton tego typu pokarmu.
Niezwykle ważna jest wysoka jakość wykładanej karmy, zwłaszcza suchej – siano kiepskiego gatunku zwierzyna omija z daleka. Poza sianem wykładana jest również snopówka z owsa (nieomłócone zboże w snopkach) czy liściarka. Przygotowanie liściarki polega na zebraniu młodych pędów drzew i krzewów liściastych wiosną, skropieniu solanką i suszeniu w przewiewnym ocienionym miejscu. Karma sucha powinna być umieszczona w paśniku tak, aby zwierzyna wyciągała ją z trudem. Można to zrobić na wiele sposobów, chociażby przez obciążenie jej drewnianym wałkiem. Takie „utrudnienie” zapobiega wyciąganiu przez zwierzynę nadmiaru karmy i rozrzucanie jej po ziemi, gdzie po pewnym czasie staje się bezużyteczna. Dodatkowo zmuszanie zwierząt do wysiłku podczas żeru poprawia ich sprawność fizjologiczną. Poprzedniej zimy na terenie naszego nadleśnictwa zwierzęta miały do dyspozycji ponad 12 ton karmy suchej.
Bardzo ważną rolę w odżywianiu zwierzyny i zapobieganiu chorobom odgrywają składniki mineralne, zwłaszcza sól. Najlepszym rozwiązaniem jest jej wykładanie oddzielnie od karmy, ponieważ zwierzęta mają wtedy możliwość indywidualnego regulowania ilości pobranej soli. Sól najczęściej podaje się w lizawkach (kłody lub pnie po ściętych drzewach, z odpowiednio wyciętym w szczycie miejscem na sól). Lizawki mają często nacięcia lub nawiercone z boku otwory, którymi sól ścieka. Zwierzyna bardzo chętnie z nich korzysta. W poprzednim roku łowieckim na terenie radzyńskich lasów zwierzęta miały do swojej dyspozycji aż 5,8 ton soli.
Dokarmianie ma dodatkowo na celu zatrzymanie jak największej ilości zwierzyny w lasach naszego nadleśnictwa. Jeśli zwierzęta mają wystarczającą ilość pożywienia w lesie, to znacznie rzadziej podchodzą w okolice dróg, co przekłada się na mniejsze ryzyko kolizji z pojazdami. Zwierzęta rzadziej też wychodzą na pola uprawne, wyrządzając mniej szkód rolnikom.
Pamiętajmy żeby na własną rękę nie dokarmiać zwierząt. Zwierzęta leśne można dokarmiać tylko w porozumieniu z leśniczym lub przedstawicielem koła łowieckiego. Podanie niewłaściwej karmy lub wyrzucanie resztek pożywienia w miejsca dostępne dla zwierzyny może spowodować jej choroby, osłabienie organizmu, a nawet śmierć.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.